Menjadi Insan yang Bermanfaat

Ditulis semula daripada nota ceramah oleh Ustaz Daniel pada 23/3/2009.

Gambar oleh: Khai Ooi

Rasulullah SAW bersabda:

خير الناس أنفعهم للناس

Sebaik-baik manusia ialah yang paling bermanfaat kepada manusia.

Orang yang paling dicintai oleh Allah SWT ialah orang yang paling banyak memberi manfaat kepada orang lain. Untuk memberi manfaat kepada orang lain, wasilah yang paling penting yang perlu kita ada ialah ilmu, tidak kira ilmu duniawi atau ukhrawi. Hal ini disebabkan dengan kedua-dua ilmu ini kita dapat memberi faedah kepada orang lain.

Manfaat yang paling utama yang boleh seseorang itu beri kepada seseorang yang lain bukanlah wang ringgit, harta, pakaian, makanan dan sebagainya tetapi perkara manfaat yang paling besar itu ialah memberikan kefahaman Islam yang sebenarnya kepada orang lain dengan mengajak mereka kepada Din Allah SWT yang suci ini melalui akhlak, adab serta qudwah (contoh tauladan).

Hatta kepada ibu bapa; kebanyakan ibu bapa kini sudah berpendapatan, mereka tidak membutuhkan wang ringgit daripada anak mereka tetapi mereka sangat mengharapkan sumbangan anak-anak mereka dari aspek Din. Kita tidak mahu ibu bapa kita terseksa disebabkan kita tidak berkongsi kefahaman Islam dengan mereka. Kita tidak mahu ibu bapa kita terseksa disebabkan dosa-dosa kita dan ketiadaan doa untuk mereka.

Manfaat yang paling besar ini (dakwah dan tarbiyah) melahirkan generasi yang dapat membangunkan Dinullah pada hari ini. Kitalah generasi yang akan membangunkan Islam. Mendapat keputusan yang baik dalam peperiksaan merupakan wasilah kita untuk menyampaikan Islam, tetapi itu bukan matlamat utama kita. Tugas kita yang paling besar ialah DAKWAH. Gulungan ijazah dan sijil boleh didapati di banyak lagi tempat lain, tetapi bagi kita yang berada di dalam medan tarbiyah ini, tugas kita yang paling utama ialah membangunkan Din Allah, meneruskan risalah dakwah Rasulullah dan menegakkan kalimah Lailahaillallah di muka bumi ini.

Antara mafhum yang boleh kita ambil daripada hadis pada awal pos ini ialah janganlah kita menjadi orang yang menyusahkan orang lain, kerana jika demikian kita menjadi seburuk-buruk manusia. Oleh itu sama-samalah kita tegur-menegur antara satu sama lain sebagai cara kita memberi manfaat kepada mereka.

Dalam pada orang lain cuba memberikan manfaat kepada kita dengan memberi tazkirah, peringatan, kaunseling dan sebagainya, boleh terjadi hati kita tidak dapat menerima teguran itu. Teguran tersebut tidak memberi manfaat kepada kita. Seorang ulama' telah membahaskan bahawa punca berlakunya perkara tersebut ialah banyak mengikuti hawa nafsu (ittiba'ul hawa). Firman Allah dalam Surah Sad, 26:

dan janganlah engkau menurut hawa nafsu, kerana yang demikian itu akan menyesatkanmu dari jalan Allah.

Orang yang tidak berada di atas jalan Allah maka dia berada di atas jalan syaitan. Abu Jahal, contohnya, mengetahui kebenaran risalah tauhid yang dibawa oleh baginda Rasul, tetapi hatinya tertutup daripada menerima kebenaran tersebut kerana menurut kehendak nafsu.

Antara punca utama seseorang itu asyik menurut kehendak hawa nafsunya ialah dia berkawan dengan orang yang bersifat sedemikian. Maka dengan itu dia pun mula terpengaruh dengan sifat kawannya yang pada pandangan matanya dianggap "bebas" melakukan apa sahaja. Kesannya, dia pun akan mula mengikut apa sahaja yang dituntut oleh nafsu bagaikan seekor anjing mengikut tuannya. Implikasinya:

Hilang ketaatan kepada sesiapa sahaja.

Hawa nafsu menjadi tuannya. Dia hanya taat kepada nafsunya. Dia tidak lagi taat kepada Allah. Jika kepada Allah dia tidak taat, maka apatah lagi kepada manusia lain.

Menjadi orang yang mempunyai hati yang keras dan berpenyakit.

Firman Allah dalam Surah al-Muthaffifin, 14:

Sebenarnya! (ayat-ayat Kami itu tidak ada cacatnya) bahkan mata hati mereka telah diselaputi kekotoran (dosa), dengan sebab (perbuatan kufur dan maksiat) yang mereka kerjakan.

Rasa ringan nak buat dosa/Meremeh-remehkan dosa

Orang yang beriman melihat dosa bagai sebuah gunung yang besar, dan gunung yang besar itu akan menghimpapnya. Manakala orang fajir melihat dosa bagai lalat yang hinggap di hidung yang mudah saja dihalau.

Menyesatkan/Mengajak orang lain berbuat kejahatan

Orang yang mengikuti hawa nafsu lambat laun akan mempengaruhi orang lain dan menjadi pendakyah kepada kebatilan.

Oleh itu sama-samalah kita menghindarkan diri kita daripada terjerumus ke dalam lembah kemaksiatan yang hina dan menjijikkan disebabkan kita bertuankan hawa nafsu kita sendiri. Melawan kehendak hawa nafsu yang bertentangan dengan syarak dikira sebagai jihad. Moga-moga Islam kan tertegak dengan generasi baru yang membawa ruh baru dalam menegakkan kalimah Allah di muka bumi ini!

Wallahua'lam.